of hoe biodynamica ons aan de grond houdt.
In 1969, precies 50 jaar geleden, zette de mens voor het eerst voet op de maan. Daar, in de onmetelijke ruimte, moet de aarde er heel klein en broos hebben uitgezien.
Veertig jaar eerder kwam Rudolph Steiner al tot dezelfde conclusie. Als filosoof en wetenschapper legde hij de basis voor wat we vandaag de biodynamische landbouw noemen, dat wil zeggen een landbouw die de aarde beschouwt als een geheel dat leeft op het ritme van materie, planten en dieren die met elkaar in wisselwerking treden.
De biodynamische landbouw werd lange tijd niet ernstig genomen. Nochtans spreken de resultaten voor zich. Hier, in de bodem die zich vernieuwt. Hier, in de druif die op een natuurlijke grond groeit. Hier, in de wijn die een gerespecteerd terroir uitdrukt. En hier, in het zorgvuldige werk van de wijnmaker.
In onze wijnkelder bepaalt de maankalender het tempo voor de verschillende stadia van het wijnmaken. Een biodynamisch principe waarmee aan specifieke voorwaarden kan worden voldaan afhankelijk van de stand van de sterren (magnetisch veld …). Een beperking die we ons hebben opgelegd, niet voor de folklore, maar omdat anderen voor ons de voordelen ervan hebben vastgesteld (proef dus een Romanée-Conti!).
Onze wijn is dus geen wijn van verlichte geesten, maar we hopen dat hij toch uw tafel zal verlichten zoals de lantaarn van onze patroonheilige die, ongetwijfeld geholpen door de maan, de weg terug naar huis vond. Een terugkeer naar de grond die onze wijnkelder wil laten ontdekken door de accenten van elk terroir zo goed mogelijk te bewaren.
Wilt u meer weten en uw eigen mening over biodynamiek: https://www.bio-dynamie.org/
